Bir sabah ofiste, e-posta kutuma düşen bir mesajla başladım güne. Konu satırında yalnızca şu yazıyordu: “Toplantı daveti — Ayşe Hanım.” Basit bir hitap, sıradan bir mail. Ama o gün, bu iki kelimenin — isim ve hitabın — arasındaki mesafeyi hiç bu kadar hissetmemiştim. “Ayşe Hanım” derken araya ne kadar saygı, ne kadar duygu sığabiliyor, hiç düşündünüz mü? Isimden sonra hanım bey nasıl yazılır? Bir kelimenin içindeki saygı hikâyesi İnsan ilişkilerinde bazen bir “hanım” ya da “bey” kelimesi, cümlelerin taşıyamadığı inceliği taşır. Türkçede isimden sonra gelen bu hitaplar, hem saygı hem de samimiyet dengesi kurar. “Ayşe hanım” mı, “Ayşe Hanım” mı…
4 Yorum